இந்த பூமியிலே எத்தனையோ கோயில்கள், சிலைகள், புராணங்கள் இருக்கின்றன. ஆனாலும், சில நிகழ்வுகள் மனித சிந்தனையை அதிரச் செய்கின்றன. அந்த வகையில், “ராமரின் கையில் குடிகொண்டிருக்கும் நரசிம்மர்” எனும் ஆழமான சின்னம் ஆன்மிக உலகில் மிகவும் அபூர்வமானதும், ஆழமான அர்த்தங்களைக் கொண்டதுமான ஒன்றாக விளங்குகிறது. இது வழக்கமான சிலையோ, நெறிப்படியாக அமைந்த கோயில் மரபோ அல்ல; இங்கே இடம்பெறும் தெய்வீகக் கதையும், அதன் மரபணும், அந்த பரம்பொருளின் பரிணாமத்தையும் கொண்ட ஓர் அற்புத ஆன்மிக ஆழம் திகழ்கிறது.

இது ஓர் ஈர்க்கும் விசித்திரம்! இராமனோ, திரேதா யுகத்தில் அவதரித்தவர். நரசிம்மனோ, துவாபர யுகத்திற்கும் முன்னே கதை கொண்டவர். ஆனால் இருவரும் விஷ்ணுவின் அவதாரங்களே என்பதாலும், அவதாரங்களுக்கிடையே உள்ள ஒற்றுமையும் அந்தரங்கமும் இங்கு மிகத் தெளிவாகப் பிரதிபலிக்கின்றன. இது ஒருவகையில் தெய்வீக அவதாரத்தின் ஒருமித்த தன்மையை உணர்த்தும் அபூர்வ தரிசனமாகும். பெருமாள் சிலைகளில், நம்மால் காணக்கூடிய அவதாரங்கள் தனித்தனியாகவே காணப்படும். ஆனால், இங்கே இருவரும் ஒன்றாக இணைந்து காட்சி தருவதே மிக விசேஷம்.

இந்த தரிசனத்தின் பின்னணி ஒரு சுவாரசிய புராணக் கதையை கொண்டுள்ளது. நரசிம்ம அவதாரத்தின் போது, பக்த பிரகலாதனை காப்பதற்காக, விஷ்ணு அரக்க அரசன் இரண்யகசிபுவை அழிக்க நரசிம்ம வடிவம் எடுத்தார். அப்போது, அவர் குரூரமான வடிவத்துடன், அரக்கனை அழித்து, வெறியுடன் குரலமிட்டார். இந்த சீற்றம் தணியாததால் தேவர்கள் அனைவரும் அஞ்சினர். அந்த நிலையில், அவரை சமாதானப்படுத்த திரிசக்தி தேவி கூட முன்னேறினாள். ஆனால், நரசிம்மரின் கோபம் தணியவில்லை. அந்த சமயத்தில் விஷ்ணுவின் எதிர்கால அவதாரமான இராமரே அவ்வழி வந்ததாகவும், தந்தையரின் கட்டளைக்கு இணங்கிய ஒரு மகன், தர்மநெறியை பின்பற்றும் தெய்வீக வடிவமாக அவர் நரசிம்மரை தரிசித்ததாகவும் கூறப்படுகிறது.

இராமர், தனது பாசக் காதலால் நரசிம்மரை அணைத்து, அவரை தளரவிட்டு சமாதானம் செய்தார் என்ற புராணக் கருத்தும் பரவலாக உள்ளது. இதனால்தான், நரசிம்மர் ஒரு பக்கத்தில் சீற்றம் மிகுந்த முகத்துடன் இருந்தாலும், இராமரின் கையில் அமர்ந்திருப்பதோடு ஒரு பாசத்தோடு அமைதியடைகின்றார். இது உண்மையிலேயே “தெய்வீக சீற்றமும், பக்தி பாசமும்” ஒன்றில் இயைந்திருப்பது போல உணர்ச்சிவயப்படுத்தும் ஒரு திருப்பெரும் தரிசனம் ஆகும். இச்சிலையின் வடிவமைப்பும் பார்ப்பவரின் உள்ளத்திலேயே பக்தி வெள்ளத்தை பாய்ச்சும் வகையிலே அமைந்துள்ளது.

இந்த தரிசனம் எந்தக் கோவிலில் இருக்கிறது என்பது கூட பெருமளவில் மறைவாகவே உள்ளது. சிலரின் கூற்றுப்படி, இது திருவண்ணாமலையில், சிலர் சொல்வதுபடி காஞ்சிபுரம் அருகிலுள்ள ஏதாவது சிற்றாலயத்தில் இருக்கலாம். ஆனால் இதற்கான உண்மையான ஆதாரங்கள் குறைவாகவே உள்ளன. இது போல சிலைகள் மிகவும் அபூர்வம் என்பதாலும், அவை தனிப்பட்ட வழிபாடுகளில் மட்டுமே வைக்கப்படுவதால் பொதுவாக தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. ஆனாலும், இந்தக் கருத்தும், அதன் உள் அர்த்தமும் தான் மிக முக்கியமானது.

அவதாரங்களின் பரிபாகத்தைக் குறிக்கும் வகையில், இராமர் இங்கு நரசிம்மருக்கு மேல் நிலையாக இருக்கிறார். இது, சீற்றத்தை சமாதானப்படுத்தும் தர்மத்தின் நிலையை எடுத்துக்காட்டுகிறது. நரசிம்ம அவதாரம் என்பது கோபம், சக்தி, தண்டனை என்பதைக் குறிக்கும். அதே சமயம் இராம அவதாரம் என்பது பொறுமை, அருள், தர்மம் ஆகியவற்றின் வடிவமாக இருக்கிறது. இருவரும் ஒரே பரம்பொருளின் பரிணாமங்கள் என்பதையும் இது உணர்த்துகிறது.

இந்த தரிசனத்தை நாம் ஒரு பக்கம் புராணக் கதை எனக் கொள்ளலாம், ஆனால் மற்றொரு பக்கம் இது ஒரு தத்துவார்த்தமான சித்தாந்தமாகவும் விளங்குகிறது. மனுஷனின் உள்ளத்தில் இருக்கும் சீற்றம், கோபம், அதீத சக்தி ஆகியவற்றை, பாசமும் அருளும் அடக்குவது என்ற ஆத்மா–அனுபவத்தை இந்த சின்னம் மூலம் நாம் காணலாம். இது ஒருபக்கம் ஆன்மிக வளர்ச்சியின் பல பரிமாணங்களையும் நமக்குக் கூறுகிறது.

தெய்வீகப் பிம்பங்களை சித்தரிக்கும் இந்தக் கலையின் உச்சத்தில், “ராமரின் கையில் நரசிம்மர்” என்பது ஒரு பவானந்தக் காட்சியாக விளங்குகிறது. இது காட்சிப்படியாகவும், சிந்தனையிலாகவும் மிக உயர்ந்தது. இதனை காணும் ஒவ்வொருவருக்கும் உள்ளத்தில் ஒரு நிலைத்த உணர்வு ஏற்படுகிறது. இது சிந்தனையின் தேக்கத்திற்கு ஒரு விடுதலை போல, ஆன்மாவின் இருண்ட அறையை ஒளிரவைக்கும் தீபமாக அமைகிறது. நரசிம்மரின் சீற்றமும், ராமரின் அமைதியும், ஒரே உருவத்தில் இணைந்திருப்பது, வாழ்வின் சிக்கல்களையும் தீர்வுகளையும் ஒரே இடத்தில் காணும் அனுபவம் போலவே உணர்ச்சிபூர்வமாக உள்ளது.

இதை ஒரு முறை பார்ப்பது போதுமானது. அந்த தரிசனத்தின் தாக்கம், பார்ப்பவரின் மனதுக்குள் பல நாட்கள் நிலைத்து நிற்கும். அது ஒரு சிலை அல்ல, ஒரு சாத்தியமான ஆன்மிகப் புரிதலின் உருவமென விளங்கும். இதனை உணர்ந்தபின், நாம் தெய்வீகத்தை வடிவத்தில் மட்டுமல்ல, அதற்குள் ஒளிந்திருக்கும் அர்த்தத்தில் தேடத் தொடங்குகிறோம். இவையெல்லாம், இந்த ஒரே சிலையின் ஆழமான தன்மையை வெளிப்படுத்துகின்றன. அந்த ஒரு சிலை, நம்மை தர்மத்தின் பாதையில் வழிநடத்தும் தெய்வீக ஒளியாக விளங்குகிறது.