இந்தியாவின் புகழ்பெற்ற புண்ணியஸ்தலங்களில் ஒன்றான சபரிமலை ஐயப்பன் கோவில், பக்தர்களின் மனத்தில் ஆழமான பக்தி உணர்வையும், ஆன்மீக ஒழுக்கத்தையும் நிலைநிறுத்தும் ஒரு சக்திவாய்ந்த தலமாக திகழ்கிறது. ஆண்டுதோறும் கோடிக்கணக்கான பக்தர்கள் “ஸ்வாமியே சரணம் ஐயப்பா” என முழக்கம் செய்து, கற்பனைக்கரைகளை தாண்டி இந்த புனிதபாதயாத்திரையை மேற்கொள்கின்றனர். இந்த வழிபாட்டில் முக்கியமானது, தேங்காயில் நெய் நிரப்பி ஐயப்பன் சன்னதியில் அர்ப்பணிப்பது. இந்த வழிபாட்டின் பின்னணியில் ஆழமான ஆன்மீக, சிருஷ்டி மற்றும் பவித்ரம் நிரம்பிய அர்த்தங்கள் உள்ளன.

முதலில், தேங்காயின் பொருளாதார மற்றும் ஆன்மீக முக்கியத்துவத்தைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். தேங்காய் ஒரு முழுமையான பழமாகக் கருதப்படுகிறது. இதில் நீர், சதை, மற்றும் ஓடு ஆகிய மூன்றும் புனிதம் குறிக்கும் தன்மை கொண்டவை. இது நமது உடல், மனம் மற்றும் ஆத்மாவின் ஒருமைப்பாட்டையும் குறிக்கிறது. இதனால், தேங்காயை உடைத்து இறைவனுக்கு காணிக்கை அளிப்பது, நம் அகங்காரத்தை உடைக்கும் பாவனையை பிரதிபலிக்கிறது. அந்த உன்னதமான பரம்பொருளிடம் நம் பூரண சரணாகதியைத் தெரிவிக்கும் வழியாக இது பார்க்கப்படுகிறது.

அடுத்து நெய் பற்றி பார்ப்போம். நெய் என்பது பஞ்சகவ்யங்களில் ஒன்றாகும். இது பசுமாட்டின் பாலில் இருந்து இயற்கையாக பெறப்படும் ஒரு தூய பொருள். வேதங்களில், யாகங்களில், ஹோமங்களில் நெய் முக்கியமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. நெய் என்பது அக்னிக்கு அர்ப்பணிக்கப்படும் தூய அன்பும், பரமபதத்திற்குச் செல்லும் தீபமாகும். சபரிமலையில், இந்த நெய்யை தேங்காயில் நிரப்பி கொண்டு செல்வது என்பது, வழிபாட்டின் முக்கிய கட்டமாகவும், அகங்காரத்தை விட்டுவிட்டு முழுமையாக இறைவனில் இணைவதற்கான அடையாளமாகவும் கருதப்படுகிறது.

பக்தர்கள் ஐயப்பனுக்காக 41 நாட்கள் விரதம் இருந்து, மலையருகில் பை வைத்து பயணம் செய்வது ஒரு கடின ஆன்மீக பயணம். இந்த நாட்களில் அவர்கள் தங்கள் உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்தி, சைவ உணவுகள் மட்டும் சாப்பிட்டு, சுகாதார முறையை கடைபிடித்து, ராகாலயங்களில் பங்கேற்று, பல தடைகளை தாண்டி இறைவனின் அருள் பெற விரும்புகின்றனர். அந்த நெஞ்சார்ந்த நோன்பின் முடிவில், அவர்களது புனித பயணத்தின் முழுமையையும் குறிக்கும் ஒரு செயலாகவே நெய்யை அர்ப்பணிப்பது அமைகிறது.

தேங்காயில் நெய் நிரப்பி, அதை ஐயப்பனுக்கு காணிக்கையாக சபரிமலையில் அர்ச்சிக்கப்படும் போது, அந்த நெய்யை “அபிஷேக நெய்” எனக் கூறுவர். இது முக்கியமாக ஐயப்பனின் மூர்த்திக்கு அபிஷேகத்திற்காகவே பயன்படுத்தப்படுகிறது. அந்த அபிஷேகத்தில் கலந்த நெய்யின் சில துளிகள் பக்தர்களுக்கு பிரசாதமாக வழங்கப்படுகின்றன. இந்த நெய்யை தலைக்கு தடவி, தூவலாக உபயோகிக்கும்போது, மன அமைதி, உடல் வலிமை மற்றும் ஆன்மீக எழுச்சி ஏற்படுகிறது என்று நம்பப்படுகிறது.

இந்த வழிபாட்டின் மற்றொரு பரிமாணம் “அஹங்காரம் இல்லாத பரிபூரண அர்ப்பணிப்பு” எனும் உணர்வைக் கொடுப்பதாகும். நம்முடைய தன்னலம், காமம், கோபம், மோகம், மதம், மாத்சரியம் ஆகிய ஆறு ஆரிஷட்வருக்களை ஒவ்வொன்றாக விட்டுவிட்டு, ஒரு பூஜ்யமான நிலையிலும், தாழ்மையுடனும் இறைவனை அணுகும் செயல் இது. நெய் என்பது அந்த தீபத்திற்குரிய எண்ணெய் மட்டுமல்ல; அது ஒரு பக்தனின் மனக்கனலாகவும் கருதப்படுகிறது.

மேலும் இந்த வழிபாட்டின் ஒரு புனிதமான உள் நோக்கம் என்னவென்றால், “ஒரு உயிரினத்தின் முழு பலனும் இறைவனுக்கே அர்ப்பணம்” எனும் எண்ணம். பசு என்பது இந்து மதத்தில் புனிதமான ஒரு ஜீவம். அதன் பாலும், தயிரும், நெய்யும், சிறந்த பவித்ர உணவாகவே கருதப்படுகிறது. அதிலிருந்தும் நெய்யை எடுத்துச் சிறந்த தூய ஊர்வலமாக செய்கிறோம். அது முழுமையாக தெய்வத்துக்கு வழங்கப்படுவது, நாம் எதை உணர்ந்தாலும், அடைந்தாலும், அதன் முழு அடையாளத்தை இறைவனிடம் ஒப்புவிக்கிறோம் என்பதற்கான அடையாளமாகும்.

சபரிமலை வழிபாடு ஒரே சமயத்தில் சைவ, வைணவ, ஞான மரபுகளையும் இணைக்கும் தன்மை கொண்டது. ஐயப்பன் உருவம் தத்துவ ரீதியாக ஞானம், பக்தி மற்றும் கருணையின் ஒருங்கிணைந்த வடிவமாக அமைகின்றது. இவருக்குச் செய்யப்படும் அபிஷேகம் நமக்குள் உள்ள உள்ளார்ந்த தீய எண்ணங்களை கழுவிவிடும் புனித நீராடல் என்று கருதப்படுகிறது. அந்த அபிஷேகத்தில் நமது அர்ப்பணிப்பு கலந்து விடுவதால், அந்த புனிதத்துடன் நம்மையும் இணைக்கிறோம்.

இன்னொரு கோணத்தில் பார்க்கும்போது, இது இயற்கையை வணங்கும் ஒரு வழிபாடாகவும் அமைகிறது. மனிதன் இயற்கையோடு இணைந்து வாழ வேண்டும் என்ற சிந்தனையையும் இந்த வழிபாடு எடுத்துரைக்கிறது. தேங்காய், நெய் ஆகியவை இயற்கையிலிருந்து பெறப்பட்ட தூய பொருள்கள். இவற்றின் வழியாக நாம் இயற்கையையே வழிபடுகிறோம். இது சுற்றுச்சூழலுக்கு மரியாதை செலுத்தும் ஒரு ஆன்மிக அணுகுமுறையாக இருக்கிறது.

இதோடு மட்டுமல்லாமல், இந்த வழிபாட்டில் குடும்ப ஒற்றுமை, சமுதாய ஒற்றுமை, சகோதரத்துவ உணர்வுகளும் அடங்கியுள்ளது. ஐயப்பன் வழிபாடு சாதி, மத பேதங்களைக் கடந்து அனைவரும் ஒற்றுமையாக “ஸ்வாமி” என்ற அழைக்கின்ற அடையாளமாக மாறியுள்ளது. தேங்காய் நெய் காணிக்கையும் இந்த ஒற்றுமையின் ஒரு பரந்த அடையாளமாக பார்க்கப்படுகிறது.

முடிவில் கூற வேண்டியது என்னவென்றால், சபரிமலையில் தேங்காயில் நெய் நிரப்பி அபிஷேகம் செய்வது என்பது வெறும் பாரம்பரிய வழிபாடு அல்ல. இது நம்மை முழுமையாக ஆன்மீக பாதையில் கொண்டு செல்லும், உன்னதமான தத்துவங்களை உணர்த்தும் ஒரு அழகிய கலைமுறை. இதில் ஒவ்வொரு செயலும் நம் உடலை மட்டும் அல்லாமல், மனதையும், ஆத்மாவையும் தூய்மைப்படுத்துகிறது. ஒரு பக்தன், இந்த வழிபாட்டை உணர்ந்து செய்வதன் மூலம், வாழ்வின் உயர்ந்த இலட்சியங்களை அடையக்கூடிய தன்மையை பெறுகிறான்.