இரவீந்திரநாத் தாகூர் (Rabindranath Tagore), 1861 மே 7-ஆம் நாள், மேற்கு வங்காள மாநிலத்தின் கொல்கத்தாவில் பிறந்தார். இவர் ஒரு கவி, எழுத்தாளர், இசைஞர், படைப்பாளர், மற்றும் ஒரு தத்துவஞானி என பன்முகத் திறன்களை கொண்ட மனிதராக திகழ்ந்தார். இவர் இந்திய கலாச்சாரத்தின் ஒளியை உலகளாவிய பார்வைக்கு கொண்டு சென்ற பெரும் புலவர். இவரது பிறந்த நாள், இந்தியாவில் மட்டும் அல்லாது உலகம் முழுவதும் "தாகூர் ஜெயந்தி" என்ற பெயரில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் மே 7 அன்று சிறப்பாகக் கொண்டாடப்படுகிறது.

1901-இல் இவர் நிறுவிய ஷாந்தினிகேதன் கல்வி நிறுவனத்திற்கும், 1913-இல் இலக்கியத்துக்காக நோபல் பரிசு பெற்றதற்கும் தாகூரின் வாழ்க்கை முக்கியமான திருப்பங்கள். இவர் ஆங்கிலத்திலும் வங்காளத்திலும் எழுதிய கவிதைகள், நாடகங்கள், சிறுகதைகள், கட்டுரைகள் அனைத்தும் மனித நேயம், சமத்துவம், கல்வி, காதல், இயற்கை போன்ற உன்னதமான சிந்தனைகளால் நிரம்பியுள்ளது. "கீதாஞ்சலி" எனும் கவிதை தொகுப்புக்காகவே இவர் நோபல் பரிசு பெற்றார். இது ஒரு முழுமையான ஆன்மீகப்புலனையும், கலைச்செல்வத்தையும் கொண்டிருக்கும் படைப்பாகும்.

தாகூர், பிரித்தானிய அரசுக்கு எதிராக நேரடியாக போராடாத போதிலும், தனது எழுத்துகளாலும், கருத்துகளாலும், இந்தியர்களில் தேசிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தியவர். ஜலியன் வாலாபாக் படுகொலைக்கு எதிராக தனது ‘நைட்’ பட்டத்தை தாகூர் திருப்பிக் கொடுத்தது, அவரது தைரியமான நடவடிக்கையாகும். இதன்மூலம் அவர் எவ்வளவு உயர்ந்த மனப்பாங்குடன் நாட்டுப்பற்றை காட்டினார் என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது.

தாகூரின் பிறந்த தினம் கல்வியாளர்களுக்கு ஒரு விழிப்புணர்வு நாளாகும். அவர் நிறுவிய விஸ்வபாரதி பல்கலைக்கழகம் இன்று தேசிய முக்கியத்துவம் வாய்ந்த கல்வி நிறுவனமாக விளங்குகிறது. பாரம்பரியத்தையும், கலாச்சாரத்தையும், திறனையும் மையமாகக் கொண்டு மாணவர்களின் தனித்திறனை வளர்க்கும் வகையில் அவர் உருவாக்கிய கல்வி முறை இன்று உலகம் முழுவதும் வியப்பூட்டுகிறது.

இரு நாடுகளின் தேசிய கீதங்களை தாகூரே எழுதியிருப்பது உலகத்தில் மிக அரிதான சாதனை. இந்தியாவின் "ஜன கண மன" மற்றும் வங்காளதேசத்தின் "அமார் ஷோனார் பாங்லா" ஆகிய இரண்டும் தாகூரின் கவிதைகளே. இது அவரது இசைத் திறமையை, இசை மீதுள்ள அன்பையும் உணர்த்துகிறது. இவர் இயற்றிய ரபிந்திர சங்கீத் என்ற இசைமுறைகள், இன்னும் வங்காளத்தில் பெருமையாக கற்றுக் கொள்ளப்படுகின்றன.

தாகூர் பசிபிக் நாடுகள், ஐரோப்பிய நாடுகள், ஆசிய நாடுகளிலும் பயணம் செய்து பல கலாச்சாரங்களைப் புரிந்துகொண்டார். ஆனால் இந்திய மரபு மற்றும் ஆன்மீக சிந்தனைகள் மீது கொண்ட அன்பு குறைந்ததில்லை. அவர் தனது முழு வாழ்நாளிலும் தமிழில் இருந்து வடமொழி வரை இந்திய பாரம்பரியத்தை சிறப்பாகக் கூறியுள்ளார்.

இந்தியாவில் பல்வேறு மாநிலங்களில், குறிப்பாக மேற்கு வங்காளத்தில் தாகூரின் பிறந்த நாள் பெருமையாக கொண்டாடப்படுகிறது. அவரது கவிதைகள் பாடப்படுகின்றன, நூல்கள் வாசிக்கப்படுகின்றன, நினைவுகள் பகிரப்படுகின்றன. பள்ளிகள், கல்லூரிகள், கலாசார மையங்களில் பேச்சுப் போட்டிகள், கட்டுரை போட்டிகள், இசை நிகழ்ச்சிகள் நடத்தப்படுகின்றன. இவரது நினைவாக தாகூர் அரங்கங்கள், நூலகங்கள், கல்வி நிறுவனங்கள் தற்போது இந்தியாவின் பல இடங்களில் உள்ளன.

தாகூரின் வாழ்க்கை ஒரு ஒளிக்கிழாய் போன்றது. அறிவு, மரியாதை, மனிதநேயம், தத்துவம் ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைத்த அவரது வாழ்க்கை அனேக தருணங்களில் முன்னேற்றத்திற்கு வழிகாட்டும் பொக்கிஷமாக உள்ளது. அவரது சொற்கள் இன்று கூட இந்திய சமுதாயத்தில் மனிதமனங்களைத் தூண்டுகின்றன. "எல்லா மனிதர்களும் ஒரே கடவுளின் குழந்தைகள்" என்ற தாகூரின் பார்வை, பன்மொழி – பன்மத நிலைப்பாட்டை உயர்த்தும் ஒரு முக்கியமான கருத்தாக இருக்கிறது.

இரா. தாகூரின் பிறந்த தினத்தை நாம் வெறும் நாள் கொண்டாடல் என்ற வகையில் பார்க்காமல், அவரது பணிகளை நம் வாழ்க்கையில் நடைமுறைப்படுத்தும் முறையாகக் கொண்டாட வேண்டும். அவர் காட்டிய வழியில் நாம் கல்வியை, மனித நேயத்தை, கலாசார அன்பை, சமத்துவத்தை வளர்த்தெடுக்க வேண்டும். தாகூர் வாழ்ந்த வாழ்வு, ஒவ்வொரு இந்தியனுக்கும் ஒரு கண்ணொளியாகவும், ஒரு சிந்தனைக்கதிராகவும் திகழ்கிறது.